Het vuur der zinnen

• Prijs: 19.5 euro
• ISBN: 908 1038729

Bestellen via: laurence@yinbooks.be

Het vuur der zinnen

Frans Boenders laat woorden en betekenissen en ideeën en emoties rijmen. Dat lijkt de kern van deze dichtkunst: muzikaliteit met ritme, rijm, gevoel en gedachte. Daarop wijst overigens de titel van de bundel. Het “vuur” als de goddelijke energie, ooit ontstolen aan de lege hemel en geplant in de ‘zinnen’ die nooit genoeg krijgen van het ruiken, proeven, zien, luisteren en voelen.

Gedichten zijn geestelijk voedsel ‘voor enkle fijne luiden’. Je leest ze niet achter elkaar zoals de woorden en zinnen van een spannende roman. Poëzie koester je, zet je bij op een bijzondere plek in je boekenkast, naast je bed, op een schone hoek van de werktafel. Het vuur der zinnen  – als eerste boek van Yin Books – is een selectie geworden uit de poëzie van Frans Boenders, beter bekend als academicus, kunstcriticus en voormalig producer van radioprogramma’s en televisiedocumentaires, maar dichter bij poëzie dan je denkt.

De selectie van zijn verzen liet hij over aan zijn vriend Ivo van Strijtem, die in zijn inleiding schrijft dat Boenders  ‘woorden en betekenissen en ideeën en emoties (laat) rijmen’. Dat lijkt inderdaad de kern van deze dichtkunst: muzikaliteit met ritme, rijm, gevoel en gedachte. Daarop wijst overigens de titel van de bundel. Het ‘vuur’ is de goddelijke energie, ooit ontstolen aan de lege hemel en geplant in de ‘zinnen’ die nooit genoeg krijgen van het ruiken, proeven, zien, luisteren en voelen.

In drie afdelingen biedt Boenders een inkijk in zijn hoogstpersoonlijk bestaan, dat zich afspeelt tussen de letters (‘Palimpsesten’), het organisch-lichamelijke leven (‘De zintuigen’) en geestelijk genot (‘Eros’). In tegenstelling tot de allicht meer cerebrale schrijver van commentaren en kritiek, ontpopt Boenders zich in deze bundel als een genietend dichter die elk intellectualisme achter zich laat om terug aansluiting te zoeken bij de tover van taal en schrift:

‘Daarom kan schrijven ons verrukken
Al ontsnapt ons elk verstaan:
Schrift verwijst steeds naar de maan.’